Druk druk druk

Al even niets kunnen schrijven door gebrek aan tijd en WiFi voor het internet. Ik heb de afgelopen dagen veel in de nachtdienst gezeten op het irc kamp. Dit waar de vluchtelingen verblijven voor max 24 uur. Je zit daar dan van 2300 tm 0800 samen met een vrijwilliger van het fieldteam. Dit is een algemene vrijwilliger. De dokter is " on call". Deze kan ik bellen als er wat is of mee overleggen. Zo nodig is de dokter er met een half uurtje. Dit betekend dat je er voor acute zaken alleen voor staakt-het-vuren eerste half uur. De eerste nachtdienst hebben we rond 0200 1 boot gehad met 55 mensen. Deze waren door de kustwacht opgepikt dus allemaal droog alleen wat koud. Ik heb die nacht 4 patiënten gezien maar niks acuuts  rond half zes nog ff een uurtje slapen en dan maar wachten op D aflos  de mensen die op mijn kamp overnachten hebben niet meer bij dan een tas op  bij ons krijgen ze een telefoon oplader, eten en drinken en zonodig droge kleding  voor de kleiende kinderen zijn er knuffels en vinger poppetjes  Als je dan ziet hoe blij een kind is met een nieuwe knuffel doet je dat denken aan de kleine Jip. Die slaapt niet zonder zijn vertrouwde 4 knuffels  dat zullen die kinderen niet anders hebben. Maar die kids zijn al dagen onderweg, moe, koud, honger en een vreemde omgeving. Dan zou Jip best wat knuffels kunnen missen bedenk ik me dan. 4 uur vliegen en in een totaal andere wereld. Mensen komen van ver in het beloofde land Lesbos, of beter Europa. Zo blij en vol vreugde, maar niet wetende wat hun nog te wachten staat. Op Lesbos hebben ze pas 10 % van hun reis erop zitten. Maar ze zijn veilig voor nu en dat is het belangrijkste.

Afgelopen nacht (21-22) heb ik weer nachtdienst gehad. De nacht hiervoor zijn er geen boten geweest door het slechte weer. Het is voornamelijk de harde wind. Het zou zelfmoord zijn om nu de oversteek te maken. Nu werden we om 0600 wakker gemaakt. Dit betekend de hele nacht geslapen op een heerlijk veldbed met een kacheltje aan. Er was weer een bood door de kustwacht opgepikt en kwam onze kant op. Bij aankomst droge mensen die goed uit hun ogen keken  dus op het eerste gezicht geen bijzonderheden. Ze gaan dan de registratie tent in en krijgen een plek in de grote gezamenlijke tent. De dagdienst was er ook bijna en die heeft een dokter mee. Deze zijn vaak huisarts in opleiding en weten voldoende voor de kwaaltjes van de vluchtelingen. Opvallend waren de drie zwangere dames die hun baby niet meer voelde of een check van de dokter wilde. Door alle stress en kou op een boot gedragen de ongeborene zich rustig. Er was niets aan de hand gelukkig. Toen kregen we een bericht dat er aan ons strand een boot zou landen. Zsm zijn de collega's in de auto gesprongen om daar te helpen. Ook daar alleen natte kleren en iedereen veilig. Morgen schrijf ik verder