maandag 29 feb, de dag van vertrek naar NL

Het is 0500, de wekker gaat. Samir zegt me dat we ook een uurtje later kunnen gaan. het bed ligt nog zo lekker. Ik stem in. 0600 gaan we eruit. laatste spullen in de koffers. even een snel ontbijt en dan in de auto naar Mytilini. het is ongeveer een uurtje rijden. Samir vraagt of het erg is als hij nog wat slaapt. ik red me wel over de bochtige wegen.

Een uurtje later komen we aan bij de kustlijn van Mytilini. Ik zie dat er net een volle boot aan land komt. We parkeren de auto langs de weg en gaan een kijkje bij de boot nemen. er zijn ruim voldoende vrijwilligers en de opvang gaat goed. We houden ons op de achtergrond. na een half uurtje is iedereen weg en alles is weer opgeruimd. In de verte zien we een andere boot naderen dus we blijven op ons plekje staan voor de volgende aankomst. Mij wordt gevraagd de triage te doen. ik stel met als tweede op om een goed zicht te hebben op de mensen in de boot.

de lifeguards gaan het water in en de boot komt aan land. Al snel wordt er geroepen om een dokter. Ik werp een blik op de patiënt en zie dat deze nauwelijks nog bij bewustzijn is. Ze wordt uit de boot gedragen en op een deken aan de wal neergelegd. het blijkt dat deze patient een te hoog suiker heeft en in Turkije al 10 dagen in een ziekenhuis in een coma heeft gelegen. ze heeft een recept voor medicatie gekregen maar geen geld om deze te kopen.

ze wordt door 1 van onze artsen onderzocht en we besluiten haar naar het ziekenhuis te laten vervoeren. ik spuit wat insuline op aangeven van de dokter en na een tijdje gaat het best redelijk met de patiënt. de ambulance laat op zich wachten ( meer dan een uur). wij moeten ons vliegtuig halen dus we zien de ambulance ook niet meer. ik neem afscheid van de collega's en we maken een laatste groepsfoto.

het zit erop